Sugar Baby Love

Franse campings zijn een noodzakelijk kwaad. Ik vind Frankrijk een prachtig land om vakantie te vieren en aangezien ik bovendien gesteld ben op een goedkoop onderdak, is de combinatie van de Franse camping de eerst aangewezen mogelijkheid. Nu moet ik toegeven dat de campings allengs beter worden, zeker als je, zoals ik, gedwongen wordt om exemplaren met meer dan één ster uit te kiezen. Dit jaar belandde ik op een camping in het Bretonse land, inclusief speelhal annex bar, waar met name de Franse gasten zich graag ’s avonds lieten zien. Dat stond me wel aan. Als Nederlander is mijn Frans niet om over naar huis te schrijven en dan word ik al gauw neergezet als de man die niet meer kan produceren dan ‘bonjour’, ‘merci’ en ‘au revoir’. Ik laat dat graag zo. In het toiletgebouw, dat mede diende als ontmoetingsplek der campinggasten, was een enkel hoofdknikje als groet mijn deel. De campingbaas had, geheel in de stijl van de voorgaande jaren, gemeend een karaoke avond te moeten organiseren. Mijn kinderen drongen aan op mijn deelname en met de nodige aarzeling had ik de bar opgezocht. Daar stond de campingbaas zelf te zingen, bij gebrek aan deelname van het in groten getale aanwezige publiek. Er werd niet geapplaudisseerd. Na elk verknald nummer vroeg de campingbaas aan zijn publiek wie in vredesnaam ook eens iets wilde zingen op zijn pas aangeschafte karaokeset, maar een algemene stoïcijnse blik was zijn deel. Daarop maakte hij zelf weer een nieuwe keuze uit de enorme hoeveelheid Franstalige nummers, in een ultieme poging de stemming er nog maar eens in te houden. Het was niet om aan te horen. Ik nam tamelijk achteloos de multomap met beschikbare karaokenummers er maar eens bij. De nieuwe karaokeset beschikte over zo’n 55 bijpassende cd’s, waarvan 52 met Franse hits uit lang vervlogen tijden die zelfs bij mij geen bellen deden rinkelen. Vervolgens stuitte ik zowaar op een cd met Nederlandse nummers van het kaliber Corry Konings en dan nog twee met ‘greatest hits’, maar daar werd ik ook al niet echt blij van. Om de bedenkelijke en voortdurende serie van de campingbaas te doorbreken, besloot ik me dan maar te wagen aan Sugar Baby Love van The Rubettes. De campingbaas keek me dankbaar aan. Door de slechte microfoon produceerde ik een, volgens mij, acceptabele uitvoering van het nummer, compleet met in falsetto gezongen delen. Na afloop applaudisseerde het publiek luid en waren vele ‘Bravo’s’ mijn deel. Ik glimlachte minzaam en ontving de schouderklopjes gelaten. De rest van de avond was ik ‘Monsieur Sugababalov’. De campingbaas zette een cd op en het werd alsnog laat. De volgende morgen zat ik al op tijd in het toiletgebouw om de opgebouwde behoefte sinds de vorige avond kwijt te raken. Ik hoorde dat iemand het gebouw binnenkwam. Hij floot. Hij floot Sugar Baby Love en opende de deur van het toilet naast mij. Ik besloot om nog even te blijven zitten.